Buurtkok John bereidt liefde

De 70-jarige John Palman kookt tweemaal per week voor de hele buurt. En dat vindt hij vanzelfsprekend. Hij doet ‘gewoon’ wat hem geleerd is door zijn Surinaamse ouders.

John kookt. Elke maandag en elke vrijdag komt de buurt bij hem eten. Van de gemeenschappelijke ruimte in een woonblok heeft hij zijn keuken gemaakt. Daar staan rechauds te dampen op vergadertafels. In archiefkasten heeft hij zijn sauzen opgeborgen, zijn olies, zijn recepten. Het geheim van mijn recepten, zegt John, is liefde. En cognac, zegt Marieke, die vaker bij hem eet. Ja, in alles gaat cognac, zegt John. Behalve in de roti.

Roti
Het is rotidag. De roti van John Palman is fameus. Als je de straat inloopt, een echte, Nederlandse, versteende nieuwbouwstraat, ruik je zijn roti al op de hoek. Die geur maakt het leven al een stuk minder stenig. Als je dan de trap oploopt, kom je de keuken binnen. Met de rechauds, de dampende pannen, met Johns vrouw Melissa en zijn jongste dochter Esmeralda. Daartussen de gasten.

John is 70. Hij kwam in 1958 uit Suriname naar Nederland, werkte lang in de medische wereld en begon toen een financieel adviesbureau in Amsterdam Zuidoost. Onderweg trouwde hij zes vrouwen en kreeg hij elf kinderen. De oudste is 48, de jongste, Esmeralda, is 5.

Nu probeert hij te genieten van het leven, zegt hij. Al kost het liefdewerk hem veertig uur per week.

John doet aan sociaal koken. Dat klinkt erg jaren zeventig, maar is het allerminst. John zegt: mensen bij elkaar brengen, begint altijd met een happie. Ook in een Vinex-wijk.

Vinex
Ook in een Vinex-wijk lopen mensen langs elkaar heen. De stedenbouwers hebben geprobeerd daar wat aan te doen: ze hebben verschillende soorten mensen door elkaar gehusseld. Arm en rijk, gezond en ziek, blank en bruin. Dat deden ze door dure en goedkope huizen naast elkaar te bouwen. Als ze naast elkaar wonen, was de gedachte, krijgen ze vanzelf contact. Maar dat werkt natuurlijk niet. Dat werkt alleen op tekentafels, in vergaderkamers, en in beleidsplannen.

In de praktijk kun je heel goed naast elkaar wonen en op een andere planeet tegelijk.

Wat de stedenbouwers niet is gelukt, lukt John wel. Bij John zit de hele Vinex-wijk aan tafel. Arm en rijk, gezond en ziek, blank en bruin. Yup naast uitkeringstrekker, kind naast bejaarde, wetenschapper naast werkloze. Ze praten over de straat die is opgebroken en over wereldpolitiek. Over de hangjeugd op de hoek en over de toekomst van het Midden-Oosten. Ze lopen binnen wanneer ze willen, gaan zitten en John schept op (niemand mag aan zijn pannen komen, zelfs Melissa niet). Melissa maakt wel fantastische Surinaamse eiercake, eksi koekoe, voor bij de koffie. Ze is Johns steun en toeverlaat.


Lees het hele bericht in One11